Mijn vader gaat verhuizen. En na 25 jaar verzamelen is het heel wat om zo'n groot huis op te ruimen. Spullen van hem, zijn ouders, van mij en m'n broertje, van mijn moeder en van haar ouders. Wat een bende. Ik kom dingen tegen waarvan ik absoluut niet snap waarom ik die ooit wilde bewaren. Af en toe zit er dan iets grappigs tussen. Net als die Furby van een eerdere post. Na 2 middagen mijn oude slaapkamer opruimen is het dan eindelijk klaar (een kamer van zo'n 15m). De 7(!) grote dozen kunnen mee naar mijn moeders huis.
Wel raar. Mijn kamer zag er nog precies hetzelfde uit als toen ik weg ging; toen ik 16 was. Nu is het maar een kale kamer. Het huis waarin ik opgegroeid ben is binnenkort niet meer dat huis. Ook al woon ik er al lang niet meer.
Goed. De dozen gaan dus naar ons mam. Er gaan ook 2 grote dozen mee met boeken van mijn moeder en haar ouders. Dat zijn dozen zoals hierlangs op de foto. Toevallig zijn mijn opa en oma op bezoek als ik aan kom met de dozen. Je zou het gezicht van mijn opa eens moeten zien. Geweldig. Al die ouwe boeken. Helemaal kapot gelezen. Keer op keer uitgeleend. Overal een naam en datum ingeschreven om er zeker van te zijn dat je het boek terug kreeg. Of als kado met een mooie boodschap erin.
Meteen komen er herinneringen naar boven, vooral bij mijn opa. En zoals iedere opa kan ook de mijn goede verhalen vertellen. En dat doet hij graag. Verhalen over de oorlog in Amsterdam, Indonesië, toen hij oma leerde kennen. Opa en ik zijn twee handen op een buik. Ik luister dus ook altijd aandachtig. Dus opa, bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten